Νόμιζα ότι ήξερα τι ήταν τα τέρατα.
Όταν ήμουν μικρή τα θεωρούσα μυστηριώδεις σκιές που καραδοκούσαν πίσω από τα κρεμασμένα ρούχα μου, κάτω από το κρεβάτι μου, μέσα στο δάσος. Ήταν μια παρουσία που ένοιωθα να με ακολουθεί, με πλησίαζαν καθώς γύριζα σπίτι μου από το σχολείο μέσα στη λάμψη του ηλιοβασιλέματος. Δεν μπορούσα να περιγράψω την αίσθηση, αλλά με κάποιο τρόπο ήταν εκεί. Το σώμα μου τα ένιωθε, ένιωθε το κίνδυνο όπως το δέρμα που μυρμηγκιάζει πριν κάποιο χέρι ακουμπήσει ξαφνικά πάνω σε κάποιο ανύποπτο ώμο, ή τη στιγμή που έχεις την ακλόνητη πεποίθηση ότι ένα ζευγάρι μάτια τρυπούν το πίσω μέρος του κρανίου σου, παραμονεύοντας στους θάμνους. Άλλα όταν στρέφεσαι να δεις, δεν υπάρχει τίποτα.
Όταν η Χλόη Ντέιβις ήταν δώδεκα ετών, έξι έφηβες εξαφανίστηκαν στη μικρή πόλη της Λουιζιάνα όπου ζούσε.
Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, ο πατέρας της είχε συλληφθεί ως κατά συρροή δολοφόνος και είχε μπει στη φυλακή.
Η Χλόη και η υπόλοιπη οικογένειά της αφέθηκαν να παλέψουν με την αλήθεια και να προσπαθήσουν να προχωρήσουν μπροστά, αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες. Είκοσι χρόνια μετά, η Χλόη είναι ψυχολόγος με ιδιωτικό γραφείο στο Μπατόν Ρουζ και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Η ζωή της φαίνεται να έχει βρει έστω και λίγα φυσιολογικά πατήματα μετά από πολύ κόπο και προσωπική προσπάθεια. Λίγα ίχνη ευτυχίας που τόσο πολύ χρειάζεται και τόσο πολύ της έχουν λείψει.
Μερικές φορές, όμως, αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο της ζωής της, όπως οι προβληματικοί πελάτες της. Και όταν μια νεαρή ασθενής της χάνεται, και μετά μία ακόμα κοπέλα, το τρομακτικό καλοκαίρι της εφηβείας της επιστρέφει.
Είναι άραγε παρανοϊκή, βλέπει παραλληλισμούς που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, ή για δεύτερη φορά στη ζωή της πρόκειται να ξεσκεπάσει έναν δολοφόνο; Η ιστορία επαναλαμβάνεται ή εκείνη τρελαίνεται;
Συγγραφικό ντεμπούτο για τη Στέισι Γουίλινγκχαμ και το αποτέλεσμα μοναδικό. Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση η συγγραφέας μπλέκει το παρόν και το παρελθόν σε κάθε κεφάλαιο, χωρίς ωστόσο να μπερδεύει τον αναγνώστη. Αντιθέτως τον εξιτάρει να συνεχίσει, ρουφώντας σχεδόν θα έλεγα το βιβλίο προκειμένου να φτάσει όλο και πιο κάτω και να δει τι πραγματικά συνέβη και συμβαίνει.
Είναι ένα εξαιρετικό θρίλερ μυστηρίου στο οποίο έχει δοθεί βαρύτητα στους χαρακτήρες. Έχουμε ένα δραματικό γεγονός που επηρεάζει το κάθε άτομο με διαφορετικό τρόπο. Το σίγουρο είναι ότι αφήνει ανεξίτηλα σημάδια σε όλους. Η κεντρική ηρωίδα και οι γύρω χαρακτήρες επωμίζονται ένα βάρος ασήκωτο για το οποίο δεν φέρνουν και καμία ευθύνη.
Είναι μια πραγματικότητα τόσο επίκαιρη και διαχρονική. Λάθη και πράξεις άλλων, να τις φορτώνονται ψυχολογικά, κοινωνικά αθώοι. Δεν είναι μια καινούργια ιστορία. Ο τρόπος όμως που επιλέγει η συγγραφέας να μας τη πλασάρει, είναι εξαιρετικός. Γιατί όπως είπα, δεν εστιάζει στην επίλυση του μυστηρίου-το οποίο φυσικά και θα γίνει, αλλά με ένα τρόπο βατό, αλλά στο συναισθηματικό κομμάτι και τις ολέθριες συνέπειες που επιφέρουν τέτοιες καταστάσεις.
Όποιος παλεύει με τα τέρατα πρέπει να προσέχει να μη γίνει και ο ίδιος τέρας. Αν κοιτάζεις για πολύ την άβυσσο, η άβυσσος θα σου ανταποδώσει το βλέμμα.
Από τη μια στιγμή στην άλλη χάνεται η παιδικότητα με βίαιο τρόπο. Χάνεται η ασφάλεια και ο έλεγχος που δημιουργεί αυτή την ασφάλεια και η μετάβαση στη ζωή που ακολουθεί , είναι άκρως σκληρή. Είναι κάτι που ακολουθεί την ηρωίδα μέχρι την ενηλικίωση της. Το βλέπουμε ξεκάθαρα σε κάθε πράξη της, όπως η συγγραφέας μας αφήνει να καταλάβουμε μέσα από την γραφή της. Την κάνει ευάλωτη. Αντίθετα ο αδερφός της φαίνεται να έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Δυναμικός αναλαμβάνει τη θέση του πατέρα προκειμένου να καλύψει όλα τα κενά που αφήνει η απουσία του. Ταυτόχρονα όμως βλέπουμε το ευγενικό κομμάτι της ψυχοσύνθεσης του, καταλαβαίνοντας ότι αυτή η κατάσταση τον ανάγκασε σε μια βίαιη ενηλικίωση, αφήνοντας του πολλά τραύματα όπως είναι φυσικό.
Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο με όμορφη πλοκή και αρκετές ανατροπές. Έχει ένταση κυρίως προς το τέλος. Έχει ένα παιχνίδι με »παραπλανητικά» στοιχεία που σε βάζει στη διαδικασία να αναρωτιέσαι τι είναι είναι πραγματικό και τι στη σφαίρα της φαντασίας της κεντρικής ηρωίδας. Έχει μια ελεγχόμενη αγωνία αλλά κυρίως μας προσφέρει μαθήματα ζωής για τη συγχώρεση, για τη συνέχιση της καθημερινότητας μετά από ένα τρομακτικό γεγονός που μπορεί να συμβεί και γενικότερα για το πως αλλάζει η ψυχοσύνθεση ενός παιδιού μετά από ένα τραγικό γεγονός και πως τα καταφέρνει ή όχι να συνεχίσει φυσιολογικά… Σε καταπίνει η άβυσσος ή όχι;
Το βιβλίο της Stacy Willingam «Σπίθα στο σκοτάδι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Book Tales 