«Ο Δύτης» είναι μια βαθιά κατάδυση σε έναν αρχαίο εφιάλτη…

«Πες μου, πιστεύεις στο πεπρωμένο των ανθρώπων; Σ’ εκείνη την ατίθαση δύναμη που μπορεί να σε σώσει ή να σε αφανίσει πριν προλάβεις να σηκώσεις το χέρι σου; Όχι; Ωραία. Αφού λοιπόν δεν πιστεύεις, τότε άκου κι αυτό το τελευταίο…»

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας τυφλοπόντικας στο εξώφυλλο με έναν δύτη για τίτλο; Μια απόλυτη σχέση που δεν υπάρχει περίπτωση να την φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Ο Μίνως Ευσταθιάδης δένει με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία τα δύο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους στοιχεία που κοσμούν τη «βιτρίνα» του βιβλίου του χαρίζοντας στο αναγνωστικό κοινό ένα νουάρ μυθιστόρημα εξαιρετικά ευρηματικό.

Και ξεκινάς να διαβάζεις… Και από τις πρώτες γραμμές, από τις πρώτες σελίδες μαγεύεσαι από τη λυρική γραφή του Ευσταθιάδη. Το ταξίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις σκέφτεσαι. Το που θα καταλήξει όμως ο συγγραφέας στο κρατάει επτασφράγιστο μυστικό. Κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία σελίδα. Εκεί απλώνει το χέρι του και σε γραπώνει από το σβέρκο δίνοντας σου μια δυνατή κουτουλιά στον τοίχο. Και ενώ λες ότι μέχρι τώρα διαβάζεις μια ξεχωριστή ατμοσφαιρική νουάρ ιστορία ξεδιπλώνεται μπροστά σου η απόλυτη φρίκη. Μια φρίκη που σε κάνει να ανατριχιάζεις και μόνο που εστιάζεις το βλέμμα σου επάνω σε εκείνες τις τελευταίες γραμμές της ιστορίας. Αυτό ήταν πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα που σου φύλαγε ο συγγραφέας αναρωτιέσαι αφού έχεις κλείσει το βιβλίο και παλεύεις να ηρεμήσεις την ψυχή σου από όλο αυτό που έζησες.

«Πρέπει να πρόκειται για παιχνίδι, αυτό συνεχίζω να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου. Κι αν τελικά δεν είναι παιχνίδι; Α, όχι, όχι. Πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια πίσω από τα οποία οπισθοχωρεί ακόμη και η φαντασία. Πρέπει να υπάρχει ένα άθραυστο γυαλί πίσω από το οποίο ο κόσμος μεταμορφώνεται και πάλι σε παιχνίδι. Έστω και αιματηρό…»

Ο Κρις Πάπας ζει και εργάζεται στο Αμβούργο της Γερμανίας. Είναι ο φθηνότερος ιδιωτικός ντετέκτιβ και έχει ελληνικές ρίζες. Ένα βράδυ τον επισκέπτεται στο γραφείο του ένας ηλικιωμένος κύριος. Του αναθέτει την παρακολούθηση μιας γυναίκας, της Εύας Ντέμπλινγκ, δίνοντας του χίλια ευρώ προκαταβολή. Τα χνάρια της θα τον φέρουν σε ένα ετοιμόρροπο ξενοδοχείο ακριβώς δίπλα από το δωμάτιο 107. Εκεί θα συναντηθεί με έναν νεαρότερο άντρα και υπό τους σκληρούς ήχους των Ramstein θα κάνουν τη φαντασία του Κρις να οργιάσει. Η παρακολούθηση όμως θα αποδειχτεί φιάσκο όταν ο ντετέκτιβ παραδίδεται στα χέρια του Μορφέα. Η αυτοκτονία του πελάτη του στο δωμάτιο 107 θα αρχίσει να ξετυλίγει ένα κουβάρι μυστηρίου. Όταν η αναζήτηση του θα τον φέρει αντιμέτωπο με το πνιγμένο σώμα της Εύας στο Αίγιο, όπου είναι και η καταγωγή του, θα τον γυρίσει πίσω στα πάτρια εδάφη της Ελλάδας. Και εκεί τον περιμένει μια κατακόρυφη βουτιά στο παρελθόν για να φέρει στην επιφάνεια τον Δύτη. Η φρίκη ξαναζωντανεύει στις μνήμες θυμίζοντας ότι η πραγματικότητα ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία.

«Ξαφνικά όμως ανακάλυψα πως αυτό μου αρκούσε. Γιατί; Επειδή ήξερα πως το ήξερε. Και ήξερε πως το ήξερα. Αυτή η αμφίδρομη γνώση ήταν τόσο σημαντική για μένα. Μέσα από το μυστικό μας μοιραζόμαστε την φρίκη…»

Ο Ευσταθιάδης φοράει τη μάσκα του, καταδύεται σε απύθμενα βάθη και ξετυλίγει την ιστορία του μέσα από μια πρωτοπρόσωπη γραφή. Για να σε κάνει πιο άμεσο δέκτη της πλοκής του, να σε ταυτίσει με τον ήρωα του, να σε παρασύρει στην αφήγηση του. Τα μέρη που αναφέρονται στο παρελθόν αναδύονται στο τρίτο πρόσωπο τονίζοντας έτσι τη διαφορετικότητα τους από το παρόν. Θέλοντας να δηλώσουν την παρουσία τους σθεναρά αφού τα χαμένα κομμάτια του παζλ κρύβονται καλά μέσα στο σκοτάδι του μυαλού όσων δεν μπορούν να ξεχάσουν.

Η αναφορά στην τραγωδία του Αισχύλου «Αγαμέμνων» κρύβει μέσα της εκείνη την γκροτέσκα αλληγορία ενός θανάσιμου χτυπήματος που δέχονται οι ήρωες καθώς καλούνται να πληρώσουν για εκείνους που έπρεπε να θυσιαστούν στο βωμό ως σύγχρονες Ιφιγένειες. Ουσιαστικά ουδείς είναι αναμάρτητος στο «Δύτη». Όλοι τους έχουν ανοικτές πληγές που πυορροούν και μαζί τους βαδίζουμε στο καλά τεντωμένο σχοινί της ζωής τους. Μια καλοστημένη παράσταση αρχαίας τραγωδίας που αναζητά την κάθαρση.

«Ο Δύτης» είναι ένα βιβλίο για δυνατούς λύτες. Για εκείνους που απολαμβάνουν τα αμιγώς νουάρ μυθιστορήματα. Ένα παιχνίδι με το παρελθόν που θα αποκαλύψει την πραγματικότητα της απόλυτης φρίκης. Η υπόγεια αναπνοή του Δύτη θα σκάσει καυτή πάνω σου, μέσα σου. Θα νιώσεις σαν να γυρίζεις τα γρανάζια και να βάζεις μπροστά έναν αρχαίο εφιάλτη. Όταν αναδυθεί στην επιφάνεια το φως του θα σε ξεσκίσει…

Όταν τελειώσει ένα όνειρο,
έρχεται η ώρα να ξυπνήσεις
ή να βυθιστείς στον εφιάλτη…