Είναι αλήθεια αυτό που λένε για τον θάνατο. Στα ύστατα, φρικτά Δευτερόλεπτα της ζωής μου, δεκαοχτώ χρόνια περνούν σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια μου. Τότε είναι που καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στον Θάνατο. Είναι ο χρόνος. Το ήξερες ότι χρειάζονται 0,0045 δευτερόλεπτα μέχρι να φτάσει μια πληροφορία στον εγκέφαλο και άλλα επιπλέον 0,002 για να υπάρξει αντίδραση; Πόσο χρειάζεται για να σου κοπεί η ανάσα από το σοκ; Πόσο, από τη στιγμή που το μαχαίρι αρχίζει να σκίζει τη σάρκα μου, προτού ξεκινήσει η αγωνία; Μπορούν αυτά τα δευτερόλεπτα να αγγίξουν την αιωνιότητα; Νιώθω τον εαυτό μου να εγκαταλείπει το σώμα μου, να ελευθερώνεται από τα αόρατα νήματα που με δένουν με αυτό, μέχρι που επιπλέω, κοιτάζω χαμηλά το αίμα, την πυκνή, σκοτεινή λιμνούλα που στάζει κάτω από τα φύλλα μέσα στη γη. Κι ενώ ο εγκέφαλός μου διψά για οξυγόνο, έχοντας πλημμυρίσει από ενδορφίνες, εγώ επιμένω, περιμένοντας για ένα άγνωστο κάτι. Και τότε ξεκινά, σε στοπ καρρέ,… Βλέπω την ταινία της ζωής μου.
Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της Ντέμπι Χάουελς και οφείλω να ομολογήσω ότι το ντεμπούτο της στη συγγραφή είναι δυναμικό. Θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στα αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα μπορούσαμε εξίσου να το κατατάξουμε στα ψυχολογικά μυθιστορήματα-δράματα για την ακρίβεια. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα μοναδικό βιβλίο που συνδυάζει και τα δύο παραπάνω και το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό για μένα προσωπικά.
Η δεκαοχτάχρονη Ρόζι Άντερσον εξαφανίζεται και το ειδυλλιακό μέρος στο οποίο έμενε, θα αλλάξει για πάντα. Κανείς και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, αφού θα βρεθεί νεκρή. Η Κέιτ, μητέρα της Γκρέις – η οποία ήταν φίλη με τη Ρόζι, θεωρεί ότι κάτι σημαντικό διαφεύγει την προσοχή της αστυνομίας. Η Ρόζι ήταν όμορφη, ευγενική και καλόκαρδη. Προερχόταν από μια δεμένη, ευκατάστατη οικογένεια και είχε μπροστά της όλη της τη ζωή, μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα. Ποιος μπορεί να ήθελε να της κάνει κακό; Και γιατί; Πιστεύει ακράδαντα ότι κάποιος στο χωριό γνωρίζει και δεν μιλάει. Και όλο αυτό αρχίζει και της γίνεται εμμονή. Να βρει τον ένοχο. Τη Ρόζι την ήξερε πολύ καλά . Είχαν μια κοινή αγάπη. Αυτή για τα άλογα. Και όσες φορές βρίσκονταν μαζί , νιώθει ότι κάτι προσπαθούσε να της πει η Ρόζι , που δεν πρόλαβε….
Η αφήγηση κινείται σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι στο παρόν και αφορά την Κέιτ-εκπαιδεύτρια αλόγων και λάτρης της κηπουρικής-απλή γυναίκα η οποία αντλεί ευχαρίστηση από την ηρεμία που της προσφέρει η ζωή της, την οποία βλέπουμε να ψάχνει μανιωδώς στοιχεία για να διελευκάνει από μόνη της αυτή την παράξενη εξαφάνιση και το άλλο είναι στο παρελθόν με την Ρόζι, η οποία είναι και το θύμα, να ανακαλύπτει και αποκαλύπτει ταυτόχρονα σε εμάς τους αναγνώστες καλά κρυμμένα μυστικά και αλήθειες. Ανάμεσα στις αφηγήσεις των δυο αυτών προσώπων, παρεμβάλλεται και αυτή της μικρής αδερφής της Ρόζι, δίνοντας μας στοιχεία για την παιδική τους ηλικία και τις μυστικές πτυχές της ζωής τους.
Ζώντας στα αντίθετα άκρα ενός μικρού χωριού, με τις κόρες μας στο ίδιο σχολείο, η Τζο κι εγώ ανήκουμε σε μια ομάδα από μητέρες που συναντιούνται πού και πού. Ξέρω ότι είναι παντρεμένη με τον Νιλ, έναν διάσημο δημοσιογράφο, με ένα όμορφο πρόσωπο που το έχω δει να με κοιτάζει μέσα από την τηλεοπτική οθόνη, πιο συχνά απ’ ό,τι τον έχω συναντήσει στην πραγματικότητα, να δίνει ανταποκρίσεις μέσα από εμπόλεμες ζώνες. Ότι έχουν δύο κόρες, οδηγούν καινούρια αυτοκίνητα – το δικό της ένα Range Rover και του Νιλ ένα BMW X5 – και ζουν σε αυτό το μεγάλο σπίτι, σχεδιασμένο από αρχιτέκτονα, στο οποίο έχω μπει μόνο μία ή δύο φορές. Είναι μια φιλία που αρκείται σε έναν περιστασιακό καφέ ή ένα μεσημεριανό γεύμα με κουτσομπολιά, όμως είναι η Ρόζι η οποία έχει τραβήξει την προσοχή μου.
Μέσα από τις ηρωίδες λοιπόν φτάνουμε στο παλιό και διαχρονικό συμπέρασμα, «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός». Η Κειτ δεν είναι ούτε ψυχολόγος, ούτε αστυνομικός. Είναι μια απλή γυναίκα που συμμερίζεται το πόνο της »διπλανής οικογένειας»-θα μπορούσε να είναι η δική της κόρη στη θέση της Ρόζι. Και με αυτή την αντίληψη πορεύεται και συμπάσχει στο δράμα που εκτυλίσσεται. Έρχεται πιο κοντά με τη μητέρα της Ρόζι και ανακαλύπτει τη ζωή της. Μια ζωή που σαφώς δεν είναι αυτό που αφήνει να φανεί προς τα έξω. Πρόκειται για μια γυναίκα που καταπιέστηκε στη παιδική της ηλικία και συνεχίζει να καταπιέζεται και στην ενήλικη-έγγαμη ζωή της. Αυτή και οι κόρες της. Από έναν σύζυγο ο οποίος προσφέρει τα πάντα σε υλικό επίπεδο αλλά όχι σε ψυχολογικό. Το αντίθετο μάλιστα.Αυτό που λείπει στην οικογένεια τους, το βρίσκουν απλόχερα δίπλα στην Κέιτ. Ασφάλεια, κατανόηση και αγάπη, η οποία δίνεται χωρίς να υπάρχει κάποιο αντάλλαγμα από πίσω.
Η πλοκή αναπτύσσεται αργά, αλλά το μυθιστόρημα έχει ένταση και αγωνία, βυθίζεται στη ψυχολογία των ανθρώπων. Βλέπουμε μέσα από διαφορετικές οπτικές σκοπιές, το αποτέλεσμα ουσιαστικά να παραμένει το ίδιο. Ζωές κατεστραμμένες.
Σχέσεις πάθους και εξάρτησης, σχέσεις παιδιών -γονιών, σχέσεις μητέρας-κόρης, τραύματα παιδικής ηλικίας, φαινομενικά τέλειες οικογένειες, απωθημένα που βγαίνουν στη ενήλικη ζωή, είναι αυτά που ουσιαστικά πραγματεύεται το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Πρόκειται για ένα ανατρεπτικό και ταυτόχρονα εθιστικό βιβλίο .
Έχουμε το γεγονός, εξαφάνιση – θάνατος της Ρόζι και προσπαθούμε να καταλάβουμε, αναγνωρίσουμε τον ένοχο( whodunnit), αν φυσικά υπάρχει. Και ενώ η συγγραφέας μας δίνει κάποια στοιχεία μέσα από τις αφηγήσεις των ηρώων οι οποίες μας κατευθύνουν προς κάποιο συμπέρασμα, την αμέσως επόμενη στιγμή όλο αυτό ανατρέπεται και πάμε πάλι από την αρχή.
Όμορφες περιγραφές που σε ταξιδεύουν στην αγγλική ύπαιθρο.
Για μένα είναι ένα βιβλίο με χαρακτήρα που αξίζει να διαβαστεί. Είναι διαχρονικό και πάντα επίκαιρο. Δημιουργεί προβληματισμούς στον αναγνώστη και θεωρώ έχει να δώσει πολλά.
Το βιβλίο της Ντέμπι Χάουελς «Η εξαφάνιση της Ρόζι Άντερσον» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκης.
Book Tales 